In Frankrijk zijn er meer dan 1 miljoen jagers. En die verzetten zich luider dan ooit „We hebben mensen te lang de kans gegeven ons af te schilderen als wrede barbaren.”

Johanna Clermont is chasseuse, jaagster. En dat is ze fulltime. Want als ze niet met haar teckel en jachtgeweer achter gemzen en everzwijnen aanzit, maakt ze via sociale media reclame voor alles wat met jagen te maken heeft: van jachtkleding en wapens tot begeleide jachttours en videokanalen over jagen. „Jagen is een soort levensschool”, zegt Clermont, gevraagd naar de reden dat ze jaagt. „Je leert over de natuur, over de gewoonten van allemaal verschillende diersoorten, over wapens. En het kan meditatief zijn: soms moet je uren achtereen stil zitten en geen geluid maken.”

„Tot een paar jaar geleden was ons credo: als je gelukkig wilt leven, moet je verstopt leven”, zegt ook Willy Schraen, voorzitter van jagersfederatie FNC, in zijn met geweien en opgezette dieren versierde kantoor in Parijs. Schraen, een grote en brede roodharige man met een bulderstem, vertelt dat een voorganger hem eens op het hart drukte dat hij media moest mijden, vanuit het idee dat je bij kritiek beter stil kunt wachten tot de storm gaat liggen. „We hebben mensen te lang de kans gegeven ons af te schilderen als wrede barbaren.”

Het bericht Jagers in Frankrijk verstoppen zich niet meer – NRC verscheen eerst op De Jagersvereniging.