Marianne en de zeven biggetjes
In het oosten van Brabant – en niet alleen daar – duiken steeds meer wilde zwijnen op. In dat gebied geldt de zgn. nulstand, dat wil zeggen dat elk wild zwijn daar van staatswege afgeschoten moet worden in verband met wildschade en verkeersveiligheid. Deze nulstand wordt al enige jaren niet meer gehandhaafd en de vraag is of dit nog zonder bijzondere maatregelen zal lukken. Nu wil ik het niet hebben over de noodzaak van die nulstand – die discussie laat ik graag aan anderen over. Dat landbouwschade in het geding is zal iedereen duidelijk zijn. Bij verkeersveiligheid heeft de gemiddelde Nederlander echter nog geen idee. In Duitsland weten ze daar meer van, waar jaarlijks meer dan 20.000 geregistreerde ongevallen met alleen al wilde zwijnen geteld worden en er 20-30 verkeersdoden vallen en een paar duizend gewonden.Mij gaat het om de uitspraken van Marianne Thieme, o.a. bij de Brabantse Omroep van 15 maart.
Zij ziet een eenvoudige, diervriendelijke oplossing: plaats een hek eromheen en laat de natuur het verder zelf regelen.
"Als er veel dieren van een bepaalde soort in de natuur voor komen, is er minder voer aanwezig en zal de populatie instorten." Een instortende populatie is kennelijk minder zielig voor de dieren in het Sprookjesbos dan geschoten worden door een zogenaamde hobbyjager.
Nu kun je meewarig je hoofd schudden en zeggen, dat Thieme niet weet waar ze over praat. Want ze pleit hier voor populatiecontrole door middel van verhongering. Een groot dier doodhongeren duurt tenslotte maar 100 dagen.
En verhongering vindt plaats door middel van uitputting van een gebied. Enig idee hoe een gebied eruit ziet op het moment dat het eerste zwijn begint te vermageren?
Helaas, Thieme weet heel goed waar ze over praat. Ze weet heel goed wat er gebeurt in de killingfields van de Oostvaardersplassen (zie De Nieuwe Wildernix) en dat heeft alles met de natuur, maar bar weinig met dierenliefde of biodiversiteit te maken. Daar heeft haar partij een soort gedooghouding aangenomen, want pleiten voor fatsoenlijk beheer zou haar in de armen drijven van de man met het geweer. En dat kan ze zich na zoveel jaren actie niet veroorloven. Ze kan dus niet meer anders!
Maar het is natuurlijk verschrikkelijk, dat een democratisch gekozen politica dergelijke baarlijke nonsens in de openbaarheid durft te verkondigen.
Helaas heeft Thieme al jaren één sterk argument: het sentiment van al die aardige mensen, die met de dieren meevoelen en weinig van doen hebben met logica en feiten.
De partij is nu ook vertegenwoordigd in sommige waterschappen. Speerpunt daar is een einde te maken aan de bestrijding van de muskusrat en de beverrat, dieren die naarstig onze dijken ondergraven. Ze meent dat probleem diervriendelijk op te kunnen lossen en neemt een explosie van de populatie daarbij op de koop toe. De natuur zal het wel weer oplossen. Maar houden wij daar droge voeten bij?
Ideologie hoort niet thuis bij de waterschappen, en het Sprookjesbos ligt ver boven NAP, héél ver. In de wolken.
Paul Bouwmeester
www.jachtargumenten.nl
Bron: Jachtargumenten.nl | 13-06-2015
Terug naar jachtnieuws
